स्प्तरंग (मनातले,जाणीवेतले)

      सविता सकाळीच घराबाहेर पडली. जराशी डिस्टर्बच दिसत होती.घरातल्याच साडीत ,हातात पर्स घेऊन ती रिक्षास्टँड वर आली.पुढे कुठे जायच अस काही तिने ठरवल नव्हतच म्हणून तर रिक्षात बसल्यावर रिक्षावाल्याच्या आवाजाने ती भानावर आली व स्टेशनवर जायच अस सांगताच रिक्षा त्या दिशेने निघाली.       सगळा वृतांत तिच्या समोर आला.    सविता लग्न होऊन पाटलांच्या घरची सुन होऊन आली होती  ,नव्याचे नऊ दिवस लवकरच संपले आणि तिला घरातल्यांची हळूहळू ओळख होऊ लागली.    तसे सगळे पाहूणे गेल्यावर घरात उरली फक्त चार डोकी. सासू सासरे आणि हे दोघ.सासरे निवृत शिक्षक तरी ते कश्यात तरी व्यग्र असायचे व सासूबाईचे आपले दिवसभर घरातली काम व देवपूजा.     या अश्या सालस माणसांचा मुलगा संजू  पण भरकटलेला ,व्यसनाच्या आहारी गेलेला.    घरातला शेवटचा पाहूणा गेला आणि संजू बाहेर गेला ते रात्री बारा नंतर वेगळ्याच अवतारात परतला.    त्याच्या आवाजान दार उघडायला गेली तर दार उघडताच तो तिच्या अंगावर पडला ,सावरल तिन स्वत:ला आणि त्याला ही.     ...

      उषा आज येणार नाही.असा निरोप रामदासीनीं दिला. इकडे,सुरभीला आँफिसला जायची घाई अन  त्यात उषा येणार नाही चा निरोप म्हणजे  दूष्काळात तेरावा महिना म्हणजे वेळेच्या बाबतीत.    सुरभी थोडी वैतागलीच पण तिला आता उषाची काळजीही वाटू लागली.  आपण  जेवणाच्या सुटीत उषाला फोन करायचा अस  स्वत:शिच ठरवत घरातली महत्वाची काम आटपून ती आँफिसात निघाली.   ठरल्या प्रमाणे सुरभीने उषाला फोन लावला ,फोन किर्ती ने उषाच्या धाकट्या लेकीने उचलला.  "आई कुठे आहे? का आली नाही कामावर ?" सुरभी च्या प्रश्नाला किर्ती न "घरी पाहुणे आलेत, दिदीला बघायला." अस उत्तर दिल.    आता उषाशी बोलता येणार नाही अस स्वत:शिच ठरवून सुरभीन फोन ठेवला.   आँफीस नंतर घरातली उषाचीही काम आटपत सुरभीचा दिवस संपला ,पुन्हा पंलगावर पडताच तिला उषाची आठवण झाली त्यातच थकलेल्या शरिरान मनही नकळत झोपेच्या स्वाधीन झाल.    रोजच्या वेळेवर सुरभीचा दिनक्रम चालू झालाच होता की दारावरची बेल वाजली.   तोंडातला ब्रश तसाच ठेउन तीन दार उघडल तर उषा साडीचा पदर खोचत किचन मधे भा...